Մակրամեն դա ձեռագործի
տեսակ է, որի հիմքը հանդիսանում է հանգույցը: Եվրոպայում առաջին անգամ այդ բառը օգտագործել
են 19-րդ դարում <<հանգուցային գործվածք>> նշանակությամբ: Ավելի հին է
<<Միգրամա>> արաբերեն բառը, որը նշանակում է <<թաշկինակ>>
կամ <<շալ>>, և թուրքերեն <<մաքրամա>> բառը, որը նշանակում
է <<գեղեցիկ թաշկինակ>> կամ <<ծոփքերով շալ>>:
Դեկորատիվ գործվածքի
արվեստի հիմքը պետք է փնտրել Հին Չինաստանում և Ճապոնիայում, բայց եգիպտական դամբարաններում
գտնվել են հանգուցային հյուսվածքի օրինակներ, որոնք 4000 տարվա վաղեմություն ունեն:
Ինկերի հին մշակույթում գոյություն ուներ հանգուցային տեխնիկային օգտագործման ձևերը:
Գտնվել են Չինաստանում և Հյուսիսային Ամերիկայում հնդկացիների մոտ: Մինչև հիմա պահպանվել է այն ասացվածքը.-
<<որ չմոռանաս, կապիր հանգույցը մտքում>>:
13-րդ դարում հանգուցային
տեխնիկան արևելքի երկրներից, Իսպանիայով ներթափանցեց Եվրոպա: Այդ գործընթացին ակտիվ
մասնակցեցին նավաստիները` իրենց հանգույցների կապման գիտելիքները օգտագործելով առարկաների
ստեղծման համար: Հյուսվածքը` որպես դեկորատիվ արվեստ, սկսում է զարգանալ 15-րդ դարում,
Իտալիայում, իսկ Արևմտյան Եվրոպայում հատուկ ժողովրդականության է հասնում 18-րդ դարում:
Մակրամեի <<Ոսկե դար>> է հանդիսանում <<Վիկտորիանական դարաշրջանը>>
Անգլիայում: Հատկապես տարածված էր այս տեխնիկայի օգտագործումը Ինտերիերի բաղկացուցիչ
մասերի ստեղծման համար. Սեղանի ծածկոցներ, անկողնու ծածկոցներ, աբաժուրներ և այլն:
Այժմ դրանց են միանում
նոր իրեր. գոտիներ, պայուսակներ, դրամապանակներ, ակնոցակալներ, շալեր, փողկապեր, դեկորատիվ
իրեր, մանժետներ, նաև հյուսված ափսեներ` հացի համար:
